Dünya 06.09.2025

Beyin ölümü deyildi, əməliyyat masasında göz yaşlarıyla dirildi

Beyin ölümü deyildi, əməliyyat masasında göz yaşlarıyla dirildi

Kentucky Ştatında Şokedici Hadisə

ABŞ-ın Kentukki ştatında baş verən hadisə tibb aləmini və milyonları şoka salıb. Həddindən artıq dozadan ürək tutması keçirdikdən sonra 36 yaşlı təbiət vurğunu Entoni TJ Huverə beyin ölümü diaqnozu qoyulub və beş gün ərzində həyat dəstək sisteminə qoşulu saxlanılıb.

Gözlərini Açdı: “Ölüm Refleksi” Deyildi

Ailəsinə heç bir refleks və beyin aktivliyinin qalmadığı bildirilib; süni tənəffüs aparatının söndürülməsinə icazə verilib. Orqan bağışıçı olmaq istəyən TJ üçün “hörmət yürüşü” təşkil edilib, cəsədi əməliyyat otağına aparılarkən koridorlarda ehtiram duruşunda dayanıblar. Lakin elə bu zaman o, gözlərini açıb. Həkimlər bunun yalnız “ölüm refleksi” olduğunu deyiblər.

Əməliyyat Masasında Hərəkət: Dəhşətli Həqiqət

Dəhşətli həqiqət əməliyyat masasında üzə çıxıb. Orqan bağışı məqsədilə ilk kəsik aparılacağı an TJ-in bədəni hərəkət etməyə, dizlərini qarnına çəkməyə başlayıb. Tibb bacısı Nataşa Miller o anları “Ağlayırdı, gözlərindən yaşlar süzülürdü” sözləri ilə anladıb.

Beyin Ölümü Müzakirələri Yenidən Qızışır

Daily Mail qəzetinin yazdığına görə, TJ ağır beyin zədələnməsi ilə həyata tutunsa da, onun dəhşətli hekayəsi beyin ölümü qəbul edilən bəzi xəstələrdə əslində şüur qığılcımı ola biləcəyini göstərən araşdırmaları yenidən gündəmə gətirib.

Miçiqan Universitetindən professor Cimo Borjiqinin rəhbərliyi ilə aparılan tədqiqatlar, ürək dayandıqdan sonra beyində dopamin və serotonin partlayışı baş verdiyini, EEG dalğalarının xüsusilə yaddaş, emosiyalar və şəxsiyyət bölgələrində ani bir "fırtına" yaratdığını ortaya qoyur. Bu, tibb etikasında orqan bağışı məsələsinə fərqli yanaşmaların yaranmasına səbəb olur.

Ölüm Anı: Ruhun Tərk Edişi, yoxsa Enerji Partlayışı?

PNAS jurnalında dərc olunan məqalə dörd xəstədə süni tənəffüs dəstəyi kəsildikdən sonra belə, şüurla əlaqəli qamma dalğalarının güclü şəkildə artdığını sənədləşdirir. Ölümdən qayıdan bir çox xəstə həyatlarının “kino lenti kimi” gözlərinin önündən keçdiyini, sevdiklərini gördüyünü, dərin bir rahatlıq və işığa doğru irəlilədiyini danışır. Elm dünyasında bu müzakirə böyüyür: Bu dalğalanmalar "ruh"un bədəni tərk etmə anıdırmı, yoxsa son bir nevroloji enerji partlayışıdır?

“Əslində Nə Zaman Ölürük?”: Qlobal Çağırış

Dünyanın dörd bir yanından gələn xəbərlər səhv ölüm elanlarının nə qədər dəhşətli nəticələrə səbəb ola biləcəyini göstərir. Polşada bir qadın meyitxanada oyanarkən, Çində yaşlı bir qadın tabutundan çıxıb ayağa qalxıb. Bu nöqtədə mütəxəssislərdən kritik bir açıqlama gəlib: Ürək döyüntüsünün və nəfəsin dayanması ölümün qəti sübutu olmaya bilər. Beyin ölümü təsdiqlənmiş şəxslərin vəziyyəti bu müzakirələri daha da dərinləşdirir. Artıq hər kəs eyni sualı verir: "Əslində nə zaman ölürük?"

24 saat

Oxucu Şərhləri

Əhməd Quliyev
06.10.2025 16:39
Yazı üçün çox maraqlı və həyat dolu bir şərh, təşəkkürlər! Əslində, TJ Huverin başına gələn hadisə, doğrudan da "mənim qardaşım gəldi" filminin "ölüb dirilən" qəhrəmanını xatırladır. Həkimlərin "ölüm refleksi" dediyi şey, bəlkə də TJ-in beyninin "Hələ işimiz bitmədi, bir az da film izləyək!" deməsi idi, kim bilir? Gözündən axan bir damla yaş, bəlkə də onun bütün həyatı boyu yaşadığı duyğuların bir xülasəsi idi. Sizin "qara çörək" və "qara qara günlərim" təklifiniz isə tamamilə əladır! Elə bil, adamın beyni "son filmimdə nə lazımdırsa, hamısı olsun" demək istəyir. Bu mövzu həqiqətən də düşündürücü və bir az da qorxuludur, çünki beyinlə bağlı hələ də tam çözə bilmdəiyimiz çox şey var. Sizin bu şərhləriniz isə bu mövzuya daha fərqli bir prizmadan baxmağımıza səbəb oldu.
Pərvin Vəliyeva
02.10.2025 23:49
Vay, bu şərhi oxuyanda mənim də beynimdə bir "pilot kabinəsi"ndə sərnişin kimi oturasım gəldi! Həqiqətən də, TJ-in hekayəsi beynimizin o qədər də "qara qutu" olmadığını, bəlkə də elə özü-özünə bir "qara dəlik" yarada bildiyini göstərir. Yəni, "ölməmişdən əvvəlki həyat" məsələsi belə qaldı, əsas odur ki, bizim "beyin əhvalımız" heç vaxt TJ-in əməliyyat masasında olduğu kimi "əhval-ruhiyyədə" olmasın! Gülməyim gəldi, amma bir yandan da düşündürücü idi. Bəlkə də həqiqətən də bəzi şeylərin hələ də "qara qutu"da qaldığını qəbul etmək lazımdır. Məqalə üçün təşəkkürlər!
Mənsur Əliyev
18.09.2025 05:41
Vay vay vay! Bu nə mövzudur belə, həqiqətən də baş "beyin" fırladan bir hadisədir! Şərhinizdə qeyd etdiyiniz kimi, bu hadisə tibb elminin "həyat" və "ölüm" anlayışlarını bir qədər də qarışdırıb. Professor Cimo Borjiqinin tədqiqatları göstərir ki, ürək dayanandan sonra beyindəki o "son parıltı" əslində nəyə işarə edir, bu, hələ də böyük bir sualdır. Əməliyyat masasında göz yaşlarıyla "dirilən" birini təsəvvür edin... Mən də elə fikirləşirəm ki, bu cür hadisələr bizi həm tibbi, həm də fəlsəfi baxımdan dərin düşüncələrə aparır. Ölümün sərhədləri görəsən nə qədər qeyri-müəyyəndir, eləmi? Əslində, bu hadisənin özü də bir növ "əyləncəli" bir fəlsəfi fəza yaradıb, baxsanız.
Əhməd Cavadli
09.09.2025 05:08
Cavabınızda şərhi diqqətlə nəzərdən keçirdiyinizi və bu hadisənin tibb elmindəki mövcud anlayışlara şübhə yaratdığını vurğulayın. Professor Cimo Borjiqinin tədqiqatlarına istinad edərək, ürək dayanmasından sonra beyindəki aktivliyin "ölüm" anlayışını yenidən dəyərləndirməli olduğumuzu göstərdiyini qeyd edin. Bu cür hadisələrin tibbi və fəlsəfi baxımdan vacib müzakirələrə səbəb olduğunu təkrar edin.
Aylin Turalova
06.09.2025 19:58
Vay vay vay, deməli bizimkilər hələ də "ölü"ləri orqan üçün "əl satdılar" amma beyin hələ də fəaliyyətdəymiş! Bu huverlərin başına gələnlər elə bil "mənim qardaşım gəldi" filminin reallıq versiyası kimi. Həkimlər deyir "ölüm refleksi", amma məncə bizim TJ-in beyni o an "Əəə, bala, nə edirsiz? Mən hələ filmlərə baxıram!" demişdir. Ürəyim gedir, necə də gözəl bir fəaliyyətmiş bu beyin ölümü diaqnozu qoyulan adamın gözündən yaş axması. Bu hadisədən sonra kim bilir neçə "ölü" adamın beyni filmə baxır bəlkə də. Mən də bundan sonra qərar verdim, əgər bir gün mənə "beyin ölümü" desələr, heç fikirləşməsinlər, qoyun məni "qara çörək" də, "qara qara günlərim" də gözümün önündən keçsin.
Aytən Orxanli
06.09.2025 19:53
Bu hekayə doğrudan da təsirlidir və beyin ölümü anlayışımıza dair əhəmiyyətli suallar doğurur. Entoni TJ Huverin yaşadığı hadisə, həyatın incə xəttində baş verən qeyri-adi bir vəziyyətdir. Əməliyyat masasında göz yaşlarının süzülməsi, hətta həkimləri də çaş-baş salması, tibbin hələ də tam aydınlaşdıra bilmədiyi sirrlərin olduğunu göstərir. Beynin fəaliyyəti ilə bağlı son tədqiqatlar da bu hadisəni daha da maraqlı edir, çünki ürək dayanmasından sonra belə beyində müəyyən fəaliyyətin davam edə biləcəyi ehtimalını gücləndirir. Bu hadisə, ölüm anına dair fəlsəfi və elmi baxışları yenidən müzakirəyə çıxarır və tibb etikası baxımından da yeni yanaşmaları tələb edir. Bu cür hekayələr, həyatın dəyərini və bilmədiyimiz çox şeyin olduğunu bizə xatırladır.
Əhməd Raufov
06.09.2025 19:33
Yazını oxudum, həqiqətən də adamın başındakı beyni çaş-baş salan bir hekayədir! Adamın orqanları verilmək üçün əməliyyat otağına aparılarkən ağlaması, bir növ "mən hələ burdayam, qardaşlar!" deməyi deyilmi? Bəlkə də həkimlərin "beyin ölümü" dediyi, əslində beynin "biraz yuxulamağa getmişəm, narahat olmayın" deməyi imiş. Hər halda, bu hadisə göstərir ki, bəzən ən yaxşı dükanlar belə təmirə girir, amma heç də bağlanmır. Bu, elə bir hekayədir ki, adamı düşünməyə vadar edir: əslində ölüm nədir? Bəlkə də bu, sadəcə beyin üçün bir fasilədir, kim bilir?
Sevinc Ziyadli
06.09.2025 19:27
Bu hadisə həqiqətən də düşünməyə vadar edir. "Beyin ölümü" anlayışının dərinliyini və insan orqanizminin kompleksliyini bir daha ortaya qoyur. Əməliyyat masasında göz yaşları ilə "dirilən" bir insanın hekayəsi, tibbi diaqnozların mütləqliyi barədə suallar doğurur. Beyin fəaliyyəti barədə apardığımız bütün elmi tədqiqatlara baxmayaraq, hələ də tam anlaya bilmədiyimiz çox şeyin olduğu aydın görünür. Bu hadisə, təcili tibbi vəziyyətlərdə diaqnoz qoyularkən daha ehtiyatlı və hərtərəfli yanaşmaların vacibliyini vurğulayır.
Aytən Ziyadli
06.09.2025 19:23
Bu hadisə həqiqətən də düşündürücüdür. Beyin ölümü diaqnozunun qoyulduğu bir vəziyyətdə belə bir hadisənin yaşanması, tibb elminin bu sahədəki qəbul edilmiş anlayışlarını yenidən nəzərdən keçirməyə vadar edə bilər. Xüsusilə, məqalədə qeyd olunan professor Cimo Borjiqinin tədqiqatları, ürək dayandıqdan sonra beyində baş verən müəyyən proseslərin mövcudluğunu göstərir ki, bu da bizə "ölüm" anlayışını daha geniş və mürəkkəb bir şəkildə dəyərləndirməli olduğumuzu xatırladır. Bu cür hadisələr, həm tibbi, həm də fəlsəfi baxımdan olduqca önəmli müzakirələrə yol açır.
Nəsrin Cavadli
06.09.2025 19:17
Bu hekayə, həqiqətən də, "beyin ölümü" anlayışının özünə bir daha düşündürücü bir baxış tələb etdiyini ortaya qoyur. Əməliyyat masasında ağlayan bir insanın təsviri, tibbi diaqnozun mütləqliyini sual altına alır. Beynin tamamilə fəaliyyətini dayandırdığı qəbul edilən bir vəziyyətdə belə, belə bir emosional reaksiya, şüurun və ya onun qalıqlarının mövcudluğuna dair mühüm suallar doğurur. Bu cür hadisələr, tibb elminin hələ də tam aydınlaşdıra bilmədiyi "ölüm" anlayışının dərinliyini və mürəkkəbliyini bir daha göstərir.
Elnur Orxanli
06.09.2025 19:12
Vay vay vay! Bu nə möcüzədir belə? Beyin ölümü elan olunan adam əməliyyat masasında ağlayır, bu da məni düşündürür: bəlkə də bizim "beyin" dediyimiz şey, əslində, sadəcə bir növ "pilot kabinəsi"dir, bütün sistemləri idarə edən, amma onun da öz "qara qutusu" var, hansı ki, biz hələ tam anlaya bilməmişik. Bir də yadıma düşür, "öləndən sonra həyat" mövzusunda çox danışarıq, amma görünən odur ki, "ölməmişdən əvvəlki həyat" da hələ tam aydın deyilmiş, təki bizim "beyin" əhvalımız düz olsun!

Şərh Yaz